6 Şubat 2008 Çarşamba

Yeni başlayanlar için avuntu

" Ne kadar aptalız, hayat yanıbaşımızdan akıp gidiyor. Ne kadar geri çevrilmiş davet, ne kadar söylenmemiş söz ve ne kadar karşılaşmamış bakış var..."

-- Cahil Periler --

İçimizdeki ses bazen gerçekten de doğru olanı ve yapmamız gerekeni söyler. Kalbimizde, hislerimizde ve açıklamasını getiremediğimiz gizemli bir şekilde, bir rahatsızlık duyarız ve kendimize "gerçekleştirmeliyim bunu kesinlikle" deriz.

İçimizdeki ses yapmamız gerektiğini söyler ama nasıl yapabileceğimiz konusunda pek de cömert değildir nedense.. Zor kısımdır asıl bundan sonraki: Nasıl?

"Nedeni olan nasıla katlanır" der Nietzsche.. Peki katlanamıyorsak ne olacak? Avuntu? Keşke'ler?

Hayallerinin peşinden gitmeyi göze alan insan, hayalkırıklığını da aşağılanmayı da hafife alınmayı da ve ket vurucuları da gözönünde tutmalı.. Nasıl söyleyeyim; bir tür temiz kalbin yaratıcılığına sarılmalı.

Hiç yorum yok: