22 Mart 2007 Perşembe

con te partiro..

Yarın büyük ihtimalle okula gidemeyeceğim. Zira cumartesi sınav var ve son güne çalışıp mucize arayacağım. Ondan sonra da tatile kadar sınavlar.. Tek tesellim hiçbir şeyi ertelememem. İnsan sevdiği şeylere zaman ayırmaz ki, o zamanı ne olursa olsun yaratır, böyle yapmayanlar hayattan ne bekleyebilir ki.. Ama bu yüzden zihnim bu kadar yorgun kelimelerim gibi, hakkı ödenmiyor ki.. Eğer bir anda birine inanılmaz derecede patlarsam veya en olmadık yerde en olmadık zamanda böğür böğür, durmayacakmış gibi ağlamaya başlarsam sinirlerimin bozuk olduğundandır. Kusuruma bakmasınlar, hem öyle bir şey olursa sonrasında özür de dileriz.

Nisanın 2'sinde sınavlar bitecek sonra hemen doğum günüm.. Eskiden bir insanın tam doğum gününde boy attığını sanar; o akşam yatmadan önce yeni boyumu öğrenmeye çalışırdım. Eskiden insanların doğum günlerinde mutlu olma gibi bir zorunluluklarının olduğunu sanırdım. Ama mutlu olmak için özel günlere gerek var mı; veya şöyle değiştireyim: Mutlu olmak için kendisine özel anlamlar yüklenmiş günlere gerek var mı? Bilemem ki, ben çok yorgunum şimdi, tatili beklemekteyim dört gözle, ne kadar uzaklaşsam iyidir Ankaradan; şöyle maviliklere gitsem fena olmaz galiba, temiz hava her zaman yarar bana

Hiç yorum yok: